Eilanden en watervallen
Door: Eevje
Blijf op de hoogte en volg Eevje
29 Februari 2012 | Filipijnen, Pagsanjan
Op zondag 26 februari hebben we vanaf het eiland Panglao twee andere eilanden bezocht. Hiervoor gingen we met een bangka op pad. Dat is zo'n typisch Filipijns bootje. Erg smal met aan de beide lange zijden nog een bamboe stokken om te voorkomen dat de boot omkiept.
Bij het eerste eilandje balicasag is een mooie snorkelplek. Je mag er niet met een motorboot komen, dus op het eilan moesten we overstappen in een boot die gepeddeld worden. Daar waren heel veel vissen. Eerst leek het wat ondiep, maar een stukje verder werd het dieper en nog iets verder was een enorme afgrond onder water. Je kon van boven water ook zien dat het niet mee blauw, maar zwarte zee was.
Het tweede eiland dat we bezochten was Virgin Island. Sommigen zullen het plaatje daarvan op Evelien haar Facebook voorbij zien komen in de weken voor de vakantie. Het is een klein onbewoond eiland. Vooral veel zand en gras en hoer en daar een verdwaalde palmboom. Helaas was het niet zo maagdelijk meer. Dat had te maken met het strand vol met bootjes met toeristen. Op het eiland hebben we kokosnootsap geproefd. Dat smaakt niet naar kokos! Binnenin de kokosnoot zit een dun laagje flubber dat wel naar kokos smaakt. Verder is het een dikke schil.
Het bootje waarmee we naar de eilanden voeren had geen demper op de motor. Daardoor kwam er een hels kabaal vanaf. Het uitzicht van de boot was erg mooi! Tijdens de terugrit hebben we een regenbuitje van vijf minuten gehad.
Maandag was het weer tijd voor verder reizen. Dit ging voor Filipijnse begrippen erg snel! De chauffeur van vrijdag heeft ons om acht uur 's ochtends weer naar het vliegveld van Tagbilaran gereden. Daar konden we inchecken en wachten op het vliegtuig. Helaas was de aanwezige airco biet opgewassen tegen het aantal mensen in de hal, waardoor het erg warm en benauwd werd.
We hadden maar een half uur vertraging!
We vlogen terug naar Manila. Daar had Junie een vriend met een auto geregeld die ons naar Pagsanjan zou rijden. Daar blijven we twee nachten om een waterval te bekijken.
Op dinsdag 28 februari vertrekken we om tien uur 's ochtends in een bootje. Er geld een maximum van twee mensen per boot. Het zijn een soort lange kano's. Deze hebben niet de bamboe stokken aan de zijkant voor extra stabiliteit. Ruben en Junie gaan in een bootje. Chris en Evelien gaan in het andere bootje. Elk bootje heeft twee mannen aan boord die voor het vervoer zorgen.
De boottocht begint rustig. We worden achter een motorbootje gehangen die ons een stuk stroomopwaarts trekt. Dan zien we om de bocht een stroomversnelling in de rivier. (Zo'n versnelling die je ook in Franse rivieren ziet, die je met een kano afvaart terwijl je eerst met zo'n levensgevaarlijk busje een stuk stroomopwaarts bent gebracht.)
De mannen van het bootje zouden ons tegen die stroomversnelling op peddelen, of zelfs de boot omhoog slepen terwijl wij er nog inzitten. En dat over een rit van twee uur! Wat een werk hebben die mannen verzet.
Onderweg kwamen voeren we door een smalle kloof die de rivier had uitgesleten. Er groeiden planten tegen de wanden op. Allemaal planten die je in Europa nooit zou zien. Af en toe viel er een kleine waterval naar beneden. Het is een prachtig gezicht!
Na twee uur varen en klimmen kwamen we bij de grote waterval. Dat water komt met een geweld naar beneden! Het is prachtig om te zien. Het laatste stukje naar de waterval vaar je op een vlot. Met drie man sterk wordt je om de waterval heen getrokken, want erachter zit een grot. We hebben even in de grot gestaan. Je staat er constant in de nevel van de waterval en je hoort alleen maar het gedonder van water dat naar beneden valt.
De terugweg met de kano's ging een stuk sneller dan de weg omhoog.
Op woensdag reden we weer terug naar Manila. Maar niet zonder een omweg langs de Taal vulkaan. Ooit, heel lang geleden, ongeveer een paar miljoen jaar, was er een hele grote vulkaan. Die vulkaan had een krater met een omtrek van 75km. In die krater heeft zich in al die jaren een meer gevormd. Maar dat is niet alles. Op een slechte dag begon de grond weer te rommelen en te trillen. Met een oorverdovend lawaai begon de vulkaan weer lava en as en rook te spuwen. Maar wacht... het was niet de grote vulkaan! Midden in het kratermeer kwam een nieuwe, kleinere vulkaan omhoog!
En die hebben we bekeken. Een vulkaan middenin een kratermeer.
Eenmaal terug in Manila kwamen we bij ons appartement/hotel aan. Daarover later meer.
Bij het eerste eilandje balicasag is een mooie snorkelplek. Je mag er niet met een motorboot komen, dus op het eilan moesten we overstappen in een boot die gepeddeld worden. Daar waren heel veel vissen. Eerst leek het wat ondiep, maar een stukje verder werd het dieper en nog iets verder was een enorme afgrond onder water. Je kon van boven water ook zien dat het niet mee blauw, maar zwarte zee was.
Het tweede eiland dat we bezochten was Virgin Island. Sommigen zullen het plaatje daarvan op Evelien haar Facebook voorbij zien komen in de weken voor de vakantie. Het is een klein onbewoond eiland. Vooral veel zand en gras en hoer en daar een verdwaalde palmboom. Helaas was het niet zo maagdelijk meer. Dat had te maken met het strand vol met bootjes met toeristen. Op het eiland hebben we kokosnootsap geproefd. Dat smaakt niet naar kokos! Binnenin de kokosnoot zit een dun laagje flubber dat wel naar kokos smaakt. Verder is het een dikke schil.
Het bootje waarmee we naar de eilanden voeren had geen demper op de motor. Daardoor kwam er een hels kabaal vanaf. Het uitzicht van de boot was erg mooi! Tijdens de terugrit hebben we een regenbuitje van vijf minuten gehad.
Maandag was het weer tijd voor verder reizen. Dit ging voor Filipijnse begrippen erg snel! De chauffeur van vrijdag heeft ons om acht uur 's ochtends weer naar het vliegveld van Tagbilaran gereden. Daar konden we inchecken en wachten op het vliegtuig. Helaas was de aanwezige airco biet opgewassen tegen het aantal mensen in de hal, waardoor het erg warm en benauwd werd.
We hadden maar een half uur vertraging!
We vlogen terug naar Manila. Daar had Junie een vriend met een auto geregeld die ons naar Pagsanjan zou rijden. Daar blijven we twee nachten om een waterval te bekijken.
Op dinsdag 28 februari vertrekken we om tien uur 's ochtends in een bootje. Er geld een maximum van twee mensen per boot. Het zijn een soort lange kano's. Deze hebben niet de bamboe stokken aan de zijkant voor extra stabiliteit. Ruben en Junie gaan in een bootje. Chris en Evelien gaan in het andere bootje. Elk bootje heeft twee mannen aan boord die voor het vervoer zorgen.
De boottocht begint rustig. We worden achter een motorbootje gehangen die ons een stuk stroomopwaarts trekt. Dan zien we om de bocht een stroomversnelling in de rivier. (Zo'n versnelling die je ook in Franse rivieren ziet, die je met een kano afvaart terwijl je eerst met zo'n levensgevaarlijk busje een stuk stroomopwaarts bent gebracht.)
De mannen van het bootje zouden ons tegen die stroomversnelling op peddelen, of zelfs de boot omhoog slepen terwijl wij er nog inzitten. En dat over een rit van twee uur! Wat een werk hebben die mannen verzet.
Onderweg kwamen voeren we door een smalle kloof die de rivier had uitgesleten. Er groeiden planten tegen de wanden op. Allemaal planten die je in Europa nooit zou zien. Af en toe viel er een kleine waterval naar beneden. Het is een prachtig gezicht!
Na twee uur varen en klimmen kwamen we bij de grote waterval. Dat water komt met een geweld naar beneden! Het is prachtig om te zien. Het laatste stukje naar de waterval vaar je op een vlot. Met drie man sterk wordt je om de waterval heen getrokken, want erachter zit een grot. We hebben even in de grot gestaan. Je staat er constant in de nevel van de waterval en je hoort alleen maar het gedonder van water dat naar beneden valt.
De terugweg met de kano's ging een stuk sneller dan de weg omhoog.
Op woensdag reden we weer terug naar Manila. Maar niet zonder een omweg langs de Taal vulkaan. Ooit, heel lang geleden, ongeveer een paar miljoen jaar, was er een hele grote vulkaan. Die vulkaan had een krater met een omtrek van 75km. In die krater heeft zich in al die jaren een meer gevormd. Maar dat is niet alles. Op een slechte dag begon de grond weer te rommelen en te trillen. Met een oorverdovend lawaai begon de vulkaan weer lava en as en rook te spuwen. Maar wacht... het was niet de grote vulkaan! Midden in het kratermeer kwam een nieuwe, kleinere vulkaan omhoog!
En die hebben we bekeken. Een vulkaan middenin een kratermeer.
Eenmaal terug in Manila kwamen we bij ons appartement/hotel aan. Daarover later meer.
-
02 Maart 2012 - 08:11
Deborah:
Vreemd genoeg kreeg ik geen melding van deze post in mijn inbox, vandaag mijn late reactie!
Mooi verhaal & veel dingen zijn erg herkenbaar, leuk! Het klinkt ook wel als een prachtplek hoor waar jullie zijn, en lekker een actieve vakantie met veel variatie zo!
Ik ben benieuwd naar jullie belevenissen in Manilla!
X -
02 Maart 2012 - 10:42
Gea Hendriks:
fijn dat jullie het zo fijn hebben
zo te lezen is het er prachtig vooral die waterval.
dat het maagden eiland niet zo maagdelijk meer is en onbewoont kan ook niet als er een hoer op woont[grapje]
nog heel veel plezier de laatste week.
groetjes gea -
02 Maart 2012 - 11:36
Wanda:
Leuk weer wat te lezen! Wat ik zo lees hebben jullie erg veel naar jullie zin en beleven jullie veel mooie dingen. Ik ben benieuwd naar de foto's en de uitgebreide verhalen.
Veel plezier nog!
Liefs -
02 Maart 2012 - 16:01
Natasja:
Hee Chris, Ruben en beste vriendinnetje van Chris,
Wat maken jullie veel mee en wat hebben jullie het leuk!
Bah, nou is het werken hier nog vervelender! Groetjes uit Utrecht, x je collega natasja -
02 Maart 2012 - 22:43
Ria:
Mail even niet bijgehouden. Slavernij nog steeds actief daar - peddelen. Weer veel beleefd en mooie dingen gezien, lees ik. Ben nieuwsgierig naar de vele foto's die gemaakt zijn. Have fun allemaal xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
