De heenweg!
Door: Eevje
Blijf op de hoogte en volg Eevje
21 Februari 2012 | Filipijnen, Manilla
Onze reis begon op 19 februari traditiegetrouw bij de Starbucks op Schiphol. Evelien was er als eerste. Deborah was mee om haar uit te zwaaien, maar ook om alle winterjassen mee naar huis te nemen, terwijl wij in warmere oorden verkeren.
Vrij snel daarna waren ook Ruben en Chris bij de Starbucks. Als laatste schoven de ouders en het zusje van Evelien aan. Zij kwamen ons uitzwaaien.
Nadat alle koffie op was, was het ook tijd om de bagage in te checken. Onszelf hadden we via internet al ingecheckt. De bagage drop-off is tegenwoordig heel futuristisch op Schiphol. Je zet je koffer zelf op de loopband, scant je boardingpass en het apparaat spuugt een label voor je koffer uit. Zelf aan je hengsel plakken en je koffer verdwijnt. We hebben daar geen stewardessen meer voor nodig.
Nadat we iedereen gedag hadden gezegd liepen we door de douane. Na een laatste Hollands drankje en hapje was het tijd in te boarden. Bij de gate viel het al op dat de mensen er gemiddeld een stuk kleiner zijn dan anders. In het vliegtuig hadden we erg mooie plekken met bijna twee meter beenruimte! Het eten was lekker: we hadden sushi!
Na twee films (Drive en I don't know how she does it) heb ik een poging tot slapen gedaan. Toen dat niet meteen lukte heb ik nog the Smurfs gekeken. Daarna lukte het wel om te slapen. Chris heeft ook wat kunnen slapen en Ruben heeft alleen maar voor de show met zijn ogen dicht gezeten.
De vlucht naar Manila ging dus eigenlijk helemaal goed en zonder veel oponthoud. Maar Manila is niet ons eindpunt!
Op Manila airport werden we opgewacht door de neef van Chris. Die heeft ons aan een taxi naar de terminal voor binnenlandse vluchten geholpen. Daar hebben ze er blijkbaar twee van, en we waren naar de verkeerde gebracht. Met een nieuwe taxi naar de andere terminal, waar we de neef van Chris en zijn vriendin ontmoetten.
Onze vlucht stond voor half drie gepland. Om vier uur zijn we naar een ander vliegveld gestuurd, vanwaar we met de bus naar het oorspronkelijke vliegveld (Caticlan) gereden zijn.
Vanuit Caticlan vertrekt de boot naar Boracay, waar we heen moeten. Vanuit de haven van het eiland zijn we met de 'van' naar ons hotel gebracht. Het busje had wel een open achterkant. Dat was een avontuurlijk ritje.
Samenvatting: Apeldoorn - Boracay: 28 uur.
Vrij snel daarna waren ook Ruben en Chris bij de Starbucks. Als laatste schoven de ouders en het zusje van Evelien aan. Zij kwamen ons uitzwaaien.
Nadat alle koffie op was, was het ook tijd om de bagage in te checken. Onszelf hadden we via internet al ingecheckt. De bagage drop-off is tegenwoordig heel futuristisch op Schiphol. Je zet je koffer zelf op de loopband, scant je boardingpass en het apparaat spuugt een label voor je koffer uit. Zelf aan je hengsel plakken en je koffer verdwijnt. We hebben daar geen stewardessen meer voor nodig.
Nadat we iedereen gedag hadden gezegd liepen we door de douane. Na een laatste Hollands drankje en hapje was het tijd in te boarden. Bij de gate viel het al op dat de mensen er gemiddeld een stuk kleiner zijn dan anders. In het vliegtuig hadden we erg mooie plekken met bijna twee meter beenruimte! Het eten was lekker: we hadden sushi!
Na twee films (Drive en I don't know how she does it) heb ik een poging tot slapen gedaan. Toen dat niet meteen lukte heb ik nog the Smurfs gekeken. Daarna lukte het wel om te slapen. Chris heeft ook wat kunnen slapen en Ruben heeft alleen maar voor de show met zijn ogen dicht gezeten.
De vlucht naar Manila ging dus eigenlijk helemaal goed en zonder veel oponthoud. Maar Manila is niet ons eindpunt!
Op Manila airport werden we opgewacht door de neef van Chris. Die heeft ons aan een taxi naar de terminal voor binnenlandse vluchten geholpen. Daar hebben ze er blijkbaar twee van, en we waren naar de verkeerde gebracht. Met een nieuwe taxi naar de andere terminal, waar we de neef van Chris en zijn vriendin ontmoetten.
Onze vlucht stond voor half drie gepland. Om vier uur zijn we naar een ander vliegveld gestuurd, vanwaar we met de bus naar het oorspronkelijke vliegveld (Caticlan) gereden zijn.
Vanuit Caticlan vertrekt de boot naar Boracay, waar we heen moeten. Vanuit de haven van het eiland zijn we met de 'van' naar ons hotel gebracht. Het busje had wel een open achterkant. Dat was een avontuurlijk ritje.
Samenvatting: Apeldoorn - Boracay: 28 uur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
