Tweede breakdown
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Eevje
11 Juli 2009 | Verenigd Koninkrijk, Tyndrum
Jaja, tweede breakdown. De dag begon zo goed. Om zeven uur opstaan, ontbijten, bestelde lunch ontvangen en vetrekken.
Na een halve dag rust leek het goed te gaan. We liepen dan ook aan de schaduwkant van de berg, maar ohoh, de weg bleef maar stijgen en dat zijn we toch echt niet gewend. De veluwe is er niets bij.
De eerste zeven mile hebben we in 4 uur gelopen. De planning was aardig wat korter. Het pad was niet echt een pad, zowel Eev als Chris was bijna naar beneden gevallen bij het oversteken van kleine stroompjes. We liepen over rotsen en moesten soms als berggeiten van het ene stuk naar het andere klauteren. Als er (modderig) pad was, groeiden er allemaal struiken overheen. Chris zakte tot bijna haar enkels in een modderpoel, waarna Eev deze als een soort Jane aan boom overgevlogen is.
Uiteindelijk zagen we in de verte Inversnaid Hotel. We hadden al besloten dat de volgende 7 mile (zo mogelijk nog zwaarder) niet te doen zou zijn voor ons. Het hotel ligt aan de oostkant van Loch Lomond en de weg met bussen liggen aan de andere kant van het meer.
We probeerden informatie over de ferry en de bus naar de camping in te winnen, maar de boot was al vertrokken. Blijkbaar keek Evelien hierna zo wanhopig dat een van de medewerkers van het hotel is gaan regelen dat hij ons met de boot van het hotel kon overzetten!
Aan de overkant besloten we dat onze lichamen heel hard een rustdag nodig hadden. Daarom hebben we de bus naar Tyndrum genomen, in plaats van naar Inverarnan. Dat scheelde meteen ook weer een nacht op een lawaaiige camping.
In Tyndrum kregen we een hut toegewezen, dezelfde als twee jaar geleden.
's Avonds waren we heeeeel blij met dit besluit, want het begon heel hard te waaien en te regenen! En wij zaten lekker droog! Jeej.
Na een halve dag rust leek het goed te gaan. We liepen dan ook aan de schaduwkant van de berg, maar ohoh, de weg bleef maar stijgen en dat zijn we toch echt niet gewend. De veluwe is er niets bij.
De eerste zeven mile hebben we in 4 uur gelopen. De planning was aardig wat korter. Het pad was niet echt een pad, zowel Eev als Chris was bijna naar beneden gevallen bij het oversteken van kleine stroompjes. We liepen over rotsen en moesten soms als berggeiten van het ene stuk naar het andere klauteren. Als er (modderig) pad was, groeiden er allemaal struiken overheen. Chris zakte tot bijna haar enkels in een modderpoel, waarna Eev deze als een soort Jane aan boom overgevlogen is.
Uiteindelijk zagen we in de verte Inversnaid Hotel. We hadden al besloten dat de volgende 7 mile (zo mogelijk nog zwaarder) niet te doen zou zijn voor ons. Het hotel ligt aan de oostkant van Loch Lomond en de weg met bussen liggen aan de andere kant van het meer.
We probeerden informatie over de ferry en de bus naar de camping in te winnen, maar de boot was al vertrokken. Blijkbaar keek Evelien hierna zo wanhopig dat een van de medewerkers van het hotel is gaan regelen dat hij ons met de boot van het hotel kon overzetten!
Aan de overkant besloten we dat onze lichamen heel hard een rustdag nodig hadden. Daarom hebben we de bus naar Tyndrum genomen, in plaats van naar Inverarnan. Dat scheelde meteen ook weer een nacht op een lawaaiige camping.
In Tyndrum kregen we een hut toegewezen, dezelfde als twee jaar geleden.
's Avonds waren we heeeeel blij met dit besluit, want het begon heel hard te waaien en te regenen! En wij zaten lekker droog! Jeej.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
